ای انسان

نه مرادم نه مریدم ، نه پیامم نه کلامم، نه سلامم، نه علیکم

نه سپیدم، نه سیاهم، نه چنانم که تو گویی

نه چنینم که تو خوانی و نه آن گونه که گفتند و شنیدی

نه سمائم ، نه زمینم ، نه به زنجیر کسی برده دینم

نه سرابم، نه برای دل تنهایی تو جام شرابم

نه گرفتار و اسیرم ، نه حقیرم ، نه فرستاده پیرم

نه به هر خانقه و مسجد و میخانه نشینم

نه جهنم، نه بهشتم ، نه چنینم ، نه چنانم

این سخن را من از امروز نگفتم

ننوشتم ، بلکه از روز ازل با قلم نور نوشتند

حقیقت نه به رنگ است و نه بو

نه به هایست و نه هو ، نه به این است و نه او

نه به جام است و سبو

گر به این نقطه رسیدی

به تو سر بسته بگویم ، تا کسی نشنود آن راز گهربار جهان را

آنچه گفتند و شنیدی

تو آنی ... تو خود جان جهانی ، ار نهانی و عیانی

تو همانی که همه عمر به دنبال خودت نعره زنانی

تو ندانی .. تو ندانی ، خودت آن نقطه عشقی

همه اسرار نهانی وسکوتی و همان باغ بهشتی

.....

...ملکوتی ... ملکوتی و به خود آمده از فلسفۀ چون و چرایی