آیت الله حمال - 2

غرض از اینکه بحث را با اوضاع تاریخی آن زمان مخلوط میکنم نتیجه گیری خواننده از وقایع پشت پرده آنزمان و دسیسه چینی های مذهبی سالهای 30 و 40 است.

آسید نورالدین یکی ازمتحجرین آن زمان و مشوق پر و پا قرص پایه گذاری فداییان اسلام و محرک نواب صفوی و برادران امامی و مظفری بود که پس از ترور احمد کسروی و حدادپور در عمارت دادگستری (اسفند 1324) جری تر شده و از ضعف حکومت و شاه اطلاع کامل داشت. چند ماهی از شروع صلح و پایان جنگ دوم جهانی گذشته بود. نفوذ شوروی در شمال و شمال غرب و انگلیس ها در جنوب و دست نشاندگان فرصت طلب در تهران و مراکز دیگر ، بازار گرمی برای منبریان درست کرده بود. وی فردی مستبد و قدرت طلب و تحت تاثیر حرکات اسلامی اهل تسنن در مصر بخصوص اخوان المسلمین و برایش مسلم بود که اندیشه های آنان را با دستکاری جزیی تبدیل به حرکتی شیعی نموده و خود در راس آن قرار گیرد.

در آن سالها ، که آسید نورالدین در صدد توسعه قدرت و نفوذ خود در میان کسبه بازار بعنوان پشتیبان مالی بود ، حزب برادران را تشکیل داد که ارتش چریکی کوچکی حدود 30 نفر میشدند. بازوی فشار بر مخالفان و نمونه کوچک هدفی بزرگتر برای آینده بود که از طرف سید فرماندهی و رهبری عملیات ولی برنامه ریزی و نحوه کار و نظارت بر آنها توسط خمینی و جوجه آخوندهایی نظیر مفتح (ترور شده توسط گروه فرقان) که از قم به مراکز استان ها فرستاده میشد ، اداره میشد.

همیشه به چاقو و پنجه بوکس و شفره (ابزاری با دسته چوبی و میله ای تیز که کاربرد در کفاشی دارد) و زنجیر و اسلحه گرم مسلح بودند. پیراهن آستین بلند و سیاه میپوشیدند و ریش و سبیل نتراشیده و آثار مهر بر پیشانی که نشانه عبادت! آنها بود و بالاخره خالکوبی با کلماتی نظیر یا علی و یا حسین و در تاکتیک و عمل دنباله رو فدائیان اسلام که خود مورد تایید آیت الله کاشانی هم بود. در تمام مراسم مذهبی از علم و کتل و عکسهای آسید بعنوان رهبر خودشان استفاده میکردند. اکثرأ از لات های دروازه اصفهان و چاقو کش های محله گلکوب و در شیخ و تعدادی از آنها نیز چپی بودند.

آخوندهایی نظیر دستغیب (ترور شده توسط س.م.خ) و حائری دنباله روی از تندروی های سید را در خفا تایید و در ملا عام تکذیب میکردند و ظاهر روحانی خود را حفظ. روحانیت دو چهره ای که هنوز هم بر ایران و سرنوشت مردم آن حاکم است از شکم چنین ظاهرآ روحانیت نان به نرخ روز خور بیرون آمد.

مسجد نو (یکی از مساجد بزرگ شیراز واقع در شمال شاه چراغ ) قرق و پایگاه دار و دسته حزب برادران بود و با آنکه شهربانی وقت به وجود و عملکرد آنها و وابستگیشان به آسید نورالدین مطلع بود ، تقریبا هیچ کاری در مقابله با آنان نمیکردند. باجگیری ، قتل ، تهدید ، غارت اموال ، آدم دزدی و تجاوز و تطمیع و انگ بهایی و توده ای زدن ، برنامه اصلی کار و مرام پنهانی حزب برادران بود. روز های تاسوعا و عاشورا و سایر مراسم مذهبی و حتی اعیاد ، بهانه ای بود که اقلیت های مذهبی و کسبه را تحت فشار گذاشته و با تهدید و ارعاب از آنان اخاذی میکردند. این جریانات سالها ادامه داشت و به جایی رسیده بود که سر و صدای مردم عادی کوچه و بازار را نیز در آورده بود.

ادامه دارد ....